Προσπαθώ, κάθε μεσημέρι που κοιμίζω τη μικρούλα μου, να εκμεταλλεύομαι λίγα λεπτά ηρεμίας (όσο με αφήνουν τα υπόλοιπα ζουζούνια…).
Αναγκαίες κάποιες στιγμές μέσα στη μέρα που δεν κάνω ΤΙΠΟΤΑ! Νιώθω ότι χρειάζεται κι αυτό.
Λες και τρέχουμε να γεμίσουμε κάθε χαραμάδα χρόνου, να μην μείνει κανένα κενό ανεκμετάλλευτο… Γιατί; Γιατί δεν χωράνε λίγα λεπτά απραξίας εντός της καθημερινότητας μας; Σαν να νιώθουμε τύψεις αν μείνουμε για λίγο άπραγοι…
(Αυτά ως συνέχεια της ανάρτησης στο μπλογκ: Μήπως ασχολούμαι με πολλά;
.
» Σχολάσατε και γνώτε ότι εγώ ειμί ο Θεός. «
.
Αυτά έγραψα στο προφίλ μου πριν λίγες μέρες, ένα μεσημέρι που ησύχασα για λίγα λεπτά.
Γράφω συχνά και μοιράζομαι τέτοιες αυθόρμητες σκέψεις, ως «δέσμευση» προσωπική, και βλέπω ότι με βοηθά αυτό. Οργανώνω την σκέψη μου, την βλέπω γραμμένη μπροστά μου και επανέρχομαι συχνά, για να παραμείνω συγκεντρωμένη και «δεσμευμένη» με όσα έγραψα.
Συνεχίζω, λοιπόν, σήμερα, με λίγες ακόμα σκέψεις:
Νιώθω συχνά ότι έχω ανάγκη από λίγα λεπτά μέσα στη μέρα μου που να μην κάνω -ούτε να σκέφτομαι-ΤΙΠΟΤΑ! Να ηρεμήσει η ψυχή μου, να χαλαρώσει το σώμα μου. Να καθίσω απλώς και να επιτρέψω στον εαυτό μου να μην τον απασχολεί τίποτα. Να διακόψω την σύνδεση με κάθε τι που απορροφά την σκέψη μου. (διαδίκτυο, επικοινωνίες κλπ)
Είναι πολύτιμη η ησυχία και τόσο δυσεύρετη για μια πολυάσχολη μάνα.
Μα γίνεται να υπάρχουν τέτοιες στιγμές; Μήπως είναι ουτοπία να τις αναζητώ;
Και όμως, νομίζω πως υπάρχουν λίγα τέτοια λεπτά μέσα στη μέρα.
Κάποτε νιώθω την ανάγκη να πατήσω για λίγο pause αλλά κάποιες φορές την προσπερνώ και χάνεται η στιγμή.
Είναι τόσοι οι περισπασμοί και οι ασχολίες μου, που αυτές οι πολύτιμες στιγμές περνούν και φεύγουν.
Είναι ανάσες αναγκαίες αυτές οι στιγμές που μου δίνουν δύναμη για να βγάλω το υπόλοιπο της ημέρας.
Είναι δυσεύρετες, αλλά πολύτιμες!
.
Και πώς να βρω αυτά τα λίγα λεπτά;
Θα τα βρω:
–αν οργανώσω καλά το χρόνο μου,
–αν αξιολογήσω τις προτεραιότητές μου και
–αν επιτρέπω στον εαυτό μου να ηρεμεί για λίγο- χωρίς να νιώθει τύψεις για την απραξία του.
.
Και, όταν ηρεμώ, πολλά τακτοποιούνται μέσα μου και ίσως βρίσκω και λύσεις για όσα με απασχολούν. Γιατί, αναζητώντας συνεχώς πληροφορίες και φορτώνοντας το μυαλό μου, δεν επιτρέπω στον εγκέφαλο και την ψυχή μου να τις επεξεργαστεί και να τις τακτοποιήσει.
.
Με την αγάπη μου,
Αλεξάνδρα Χοροζίδου